Nizhny Novgorod

13 februari

Mijn trein arriveert om half 7 ’s ochtends in Nizhny Novgorod. Omdat ik de stad wil leren kennen besluit ik het het stuk naar de overkant van de rivier, waar mijn hostel is, te lopen. Het blijkt toch best wel een stuk te zijn, en ik moet over een brug waar heel veel ander verkeer gaat. Er is wel een voetpad maar deze is niet echt sneeuwvrij gemaakt. Als ik aan de overkant, en een stukje de berg op ben blijk het uitzicht prachtig en vooral winters te zijn.

Ik kom een supermarktje tegen dat op dit tijdstip (7:15) al open is. Er is zelfs al een man of vijf op de been om vakken te vullen en broodjes te bakken. Ik koop een plat broodje waar iets van een ei-achtige substantie op zit, dit lijkt me een prima ontbijt. Al etend vervolg ik m’n weg. Uiteindelijk valt het broodje niet echt in de smaak, iets te klef en het smaakt iets teveel naar smaakversterkers. Het hostel blijkt direct wel een succes, het meisje bij de receptie kan Engels en de sfeer is er chill. Ik draai direct een wasje en daarna verken ik de hoofdstraat waaraan mijn hostel ligt.

Eind van de dag besluit ik nog even achter mn MacBook te gaan zitten in een tentje met een bakkie koffie. Door een misverstand worden het in plaats van 1 koffie drie. Ik vond 270 roebel al redelijk aan de prijs voor een gewone amerikano maar veronderstelde dat het goeie koffie moest zijn. Als de serveerder de drie koffie komt brengen komt er ook direct een blonde jonge vrouw naar ons toe die in het Russisch met de serveerder begint te praten. Daarna beidt ze mij in het Engels haar excuses aan en zegt dat ik als ik heel veel zin in koffie heb de twee extra koffie mag houden. Daarna regelt ze dat ik mijn geld terug krijg. We raken aan de praat en ze stelt zich voor, ze heet Olga en het blijkt dat ze de eigenaar is van het cafe. Ze heeft met een vriendin nog een cafe in een winkelcentrum maar die is minder hip. Deze plek heeft ze helemaal naar eigen smaak met haar vriendin opgezet en ingericht. Zelf doet ze meer de inrichting en het bedrijfstechnische gebeuren, waar haar vriendin het culinaire deel voor zich neemt. We hebben het nog even over wat andere onderwerpen en Rusland, ze hoopt dat het inde toekomst wat beter met Rusland zal gaan. De situatie op het moment in haar gemeente ziet ze niet beter worden, er ligt nu erg veel sneeuw en dit wordt niet opgeruimd omdat er geen geld is bij de gemeente, terwijl dit andere jaren wel zo was.

Als goedmaker voor het koffie incident krijg ik een chocolaatje, dat vind ik erg lief. Daarna besteld ze een falafelgerecht, ik bestel die zelf later ook als ik honger krijg. Het is inderdaad erg lekker. Na het eten nemen we afscheid, ze moet haar zoontje ophalen.

Noot in Nizhny Novgorod

14-02-2017

Ik heb de afgelopen dagen vanwege de verjaardag van Michelle (mijn zus) wat souvenirs bij elkaar verzameld om naar Nederland te verschepen. De vorige dag heeft de aardige eigenaresse van de koffietent me de plek van het centrale postkantoor in Nizhny Novgorod aangewezen en vandaag zou de dag zijn dat ik daar het pakketje zou versturen. Alvorens het posten ging ik eerst ergens ontbijten, het postkantoor ging pas om 12:00 open. Het ontbijt vond plaats in een patisserie. Ik nam een croissant, een chocoladebroodje en een fles yoghurtdrank. Toen ik een slok nam van de yoghurtdrank bleek deze erg zuur te zijn. Ik twijfelde of dit een Russische traditie was, of dat de fles gewoon over datum was. Na navragen bleek helaas het tweede waar en ik kreeg een nieuwe fles.

Eenmaal bij het postkantoor bleek het spitsuur. Ik ging in de rij staan waar ik op een bordje het woord ‘receptie’ kon opmaken. Toen ik aan de beurt was moest ik mn paspoort afgeven, deze had ik niet bij me. Dan maar mn rijbewijs. Het antwoord was simpel: ‘njet’. Ik probeerde met handen en voeten nog wat verheldering te krijgen maar dit zat er niet in. Gezien de rij achter me gaf ik maar op. Later begrijp ik dat dit de afhaalbalie was voor pakketjes en brieven die hier waren bezorgd. Mijn volgende kans was één van de genummerde balies 1 tot en met 6. Ik ging in de gezamenlijke rij staan die er door de aanwezigen was georganiseerd. Na veertig minuten was ik aan de beurt. Ik moest een formulier met de volgende informatie drievoudig invullen:

• Gegevens verzender
• Gegevens ontvanger
• Inhoud van het pakket, per item
• Handtekening

Samen met de medewerkster kwam ik hier niet echt uit maar gelukkig was er een jongen, jonger dan ik die goed Engels kon en mij hielp met invullen. Na zo’n 25 minuten was ik klaar met de formulieren. Alle items werden nog even gewogen en ik was klaar. Wat een opluchting.

Voor wat ontspanning kon ik daarna gelukkig terecht in een art gallery in het Kremlin. Dat de naam Kremlin wordt gebruikt voor elk historisch centrum van overheidsgebouwen in een Russische stad wist ik eerst niet, ik kende alleen het Kremlin in Moskou, interessant feitje. In het voormalig arsenaal gebouw van het Kremlin zat de gallery waar ik op uit was. Het thema van de expositie was erg tof, namelijk tekeningen uit kinderboeken.

Erg veel verschillende stijlen door elkaar.

Deze vond ik erg leuk.

Wat meer oldskool.

Een tweede deel van de expositie legde zich toe op het vastleggen van geluid. Er waren veel stukken over het vastleggen van geluid op bijvoorbeeld ponskaarten. Het volgende apparaat was een installatie dat het menselijke spraak kon nabootsen door een stuk of 800 klanken.

Nog een interessant stuk vond ik deze. De kunstenaar had oude foto’s uit zijn familie op doek laten afdrukken waarna hij deels draden van maakte. De draden werden bolletjes en dit symboliseerde de herinnering.

Na het museum wandelde ik nog even door het Kremlin. Het lag op een prachtige plek, waarschijnlijk geen toeval.

Veel sneeuw en militair tuig.

Daarna wandelde ik langs de muren van het Kremlin naar benden, richting het dal van de rivier. Benden was een hippe tent die mij door een meisje in het hostel in Moskou was aangeraden. De zaak heette ‘Haring en koffie’ in het Russisch, toch een Russische naam nu. Ik had in beide geen zin dus ik bestelde een sap en een soep, dat allitereert nog beter ook. Het was inderdaad een chille plek en erg hip. Als klap op de vuurpijl hadden ze een concert van de Artic Monkeys op de beamer.

Ondanks dat het zo’n chille tent was ging ik op tijd weg omdat ik de volgende dag weer door moest met de trein.