9 februari
Toen ik in Moskou aankwam begaf ik mij in een mensenstroom waartussen louche taxi chauffeurs naar klanten zochten tussen de net gearriveerde reizigers. Vanaf het station nam ik de metro, waarvoor ik gewoon bij een kaartjesautomaat een tijdelijke ov chipkaart (vergelijkbaar met de Nederlandse) kon kopen voor 55 roebel (89 eurocent). Eenmaal bij het hostel was ik redelijk gesloopt van het vroege opstaan en de reis daarna. Mijn kamer deelde ik met een Chinees en een Rus. De Rus was een vriendelijke brede lange gast met imposante tattoo’s uit Jekaterinenburg. Hij droeg de naam Sergei. Een nadeel van de beste man was dat hij redelijk naar zweet rook, en we zaten in een kleine ruimte. De Chinees bleek later een fervent snurker te zijn dus had het toch iets minder getroffen met mijn kamergenoten dan in Sint Petersburg. Ik besloot naar de dichtstbijzijnde supermarkt te gaan om lunch te halen. Eenmaal in de supermarkt moest ik eerst gewend raken aan het assortiment van de Russische supermarkt, ze hebben een heel hoop groenten, sap, frisdrank, warme opschep maaltijden en wodka maar weinig lekker brood. Omdat mijn inspiratie enorm tekort schoot werd het uiteindelijk werd het klef brood met Paturain een pak sap en bananen.
Na de lunch ging ik direct m’n bed in om eerst eens bij te slapen en bij te komen van alle opgedane ervaringen. ‘S avonds had ik nog steeds weinig inspiratie dus ging ik eten bij de Moskouse vestiging van het hipster restaurant ‘Marketplace’ eten waar ik in Sint Petersburg ook al gegeten had, het was chill om me tussen de dinerende jonge Russen te begeven en te lezen.
10 februari
De volgende dag ging ik het centrum in om die te verkennen. Omdat ik graag meer wilde zien dan het Kremlin stapte ik twee metro stations later uit dan de halte voor het Kremlin en liep vanaf daar naar het Kremlin toe. Onderweg kwam ik een interessante kerk tegen waar ik besloot naar binnen te lopen. De kerk was voorzien van twee man beveiliging die voor de deur rondhingen. De kerk had achter het altaar een enorme muur van schilderijen van waarschijnlijk religieuze figuren die deze kerk geleid hadden. Ik maakte hiervan een foto maar werd hier helaas ruw bij onderbroken door één van de bewakers, ik mocht geen foto’s maken. Jammer! Hier toch de foto, alleen al omdat hij eigenlijk niet genomen had mogen worden, al dan niet bewogen:
Ik vervolgde mijn wandeling in noordelijke richting naar de rivier en zag daar ergens de punt van een enorm soviet gebouw dus ik besloot daarheen te lopen. Na wat research later kwam ik er achter dat dit enorme gebouw is gebouwd onder Stalins regime. Stalin gaf in september 1947 de opdracht tot bouwen en in 1952 was het af, knap Staaltje planning dus.
Het was alweer rond half 1 en ik had nog niet echt fatsoenlijk ontbeten, ik had dus wel zin in een goeie lunch. In de straat naar het Kremlin kwam ik een winkel tegen die de uitstraling had van een coffee company maar deze heette coffeeshop company. Het was me in ieder geval duidelijk dat ze hier koffie en iets van een lunch zouden hebben. Ik bestelde een Americano (de grootte op aanraden van de serveerster want maar 10 roebel duurder) en een zalmwrap. Waar er in de zalmwrap in Nederland een paar reepjes zalm in een zalmwrap zitten, zaten er hier dikke stukken zalm in waar je lekker op kon kauwen. Na mijn lunch liep ik naar het rode plein waar ik als eerste de welbekende kathedraal zag.
Na de kerk was het eerste dat mij opviel het rode gebouw aan de overkant van het plein, dit bleek het nationaal historisch museum te zijn. Ik vond rood daarvoor wel een toepasselijke kleur.
Ik wist dat er naast het rode plein een heel chique overdekt winkelcentrum moest zijn dat de moeite waard was om uit te checken. Ik ontdekte het snel genoeg door de uitgang borden van grote uithangborden van Europese en Amerikaanse merken als Boss en Dolce en Gabanna. Het winkelcentrum heette GUM en was inderdaad erg mooi en lekker licht. Omdat ik zelf erg gecharmeerd ben van heel veel glas in een gebouw (Mijn droom is om ooit een oldskool kantoor te hebben met heel veel sierlijke glaspartijen) was ik instant fan. Hier een foto van één van de hallen, in totaal waren er drie hallen paralel aan elkaar.
Inclusief relaxte, open caféetjes. Die overigens best betaalbaar waren.
Na al deze omzwervingen was ik wel toe aan wat chillings dus ging ik terug naar het hostel om daar wat rond te hangen. Dankzij een sticker op m’n MacBook van Patagonia kwam ik met Maggi aan de praat, een heel erg enthousiast meisje uit Argentinië. Maggi reisde nu al zo’n twee maanden rond in ‘Europa’ en volgde overal danslessen bij verschillende connecties die ze had. Ik kwam er achter dat veel mensen uit andere delen van de Wereld het hebben over Europa en het dan hebben over het deel van Rusland waar ze zijn, ze hebben daar toch een ander idee over dan wij Europeanen. Ze bij het hostel voor kost en inwoning. We hadden een heel lang interessant gesprek en ze stelde voor om een metro tour te doen die ze aan het voorbereiden was uit een lonely planet boekje. Leek me natuurlijk een prima plan en we spraken af dit zondag in de middag te doen.
11 februari
De volgende dag (zaterdag) besloot ik niet alleen het Kremlin te bezichtigen maar er ook echt een kaartje voor te kopen en er naar binnen te gaan. Nadat ik mn kaartje had laten zien mocht ik over deze brug naar het Kremlin zelf toe:
Ik kwam er achter dat er in het Kremlin vooral mooie kerken zijn en dat het een hele rijke historie heeft. Zo kwam ik erachter dat rond 1800 Napoleon daar de hele boel nog heeft bezet, maar dat alle Moskovieten hem toen zijn gepeerd omdat ze er weinig voor voelden om te leven onder de bezetting van een imperialistische Fransman. Napoleon heeft toen van narigheid na een tijdje grote delen van het Kremlin opgeblazen en is toen weer vertrokken.
Het mooiste aan het Kremlin vond ik deze Kathedraal. De kathedraal heet de ‘Verkondigingskathedraal’ is opgeleverd in 1489 en was van binnen ook prachtig, maar daar mocht ik helaas geen foto’s maken. Ik vrees dus dat jullie er dus toch zelf naartoe moeten, want dat willen ze natuurlijk gewoon.
Aan het plein waar de verkondigingskathedraal stond, stonden nog een aantal kleinere andere kathedralen.
Het uitzicht over de muren van het Kremlin.
Uiteindelijk mocht ik over het langste zebrapad ooit het Kremlin weer uit.
Toen ging ik met de Russische bus.
Na het ritje met de bus kwam ik tijdens mijn wandeling naar mijn volgende bestemming een roedel straathonden tegen. Ze zagen er erg gezond en tevreden uit, dit stemde mij ook gelukkig.
Ik was op weg naar een gedeelte/ buurt van Moskou waar meerdere kunstige instellingen en gallerijen waren. De buurt heette Art Play. Er waren barretjes, exposities, design winkels en er zaten een paar creatieve studies. De aankomsthal was al erg kunstig.
Dit was het eerste stuk van de expositie. Je kan in het metaal gezichten herkennen.
Ter afsluiting van de expositie werd er een supergoed 3d geanimeerde film vertoond. De animaties waren lekker psychedelisch en in totaal duurde de film zo’n 15 tot 20 minuten. Er waren beelden van een soviet achtige wereld, we begaven ons in de ruimte en waanden ons even Yuri Gagarin. Het spel tussen geluid (oude tapes van ruimte missies) en de geanimeerde beelden was erg tof.
12 februari
De zondag was alweer aangebroken, mijn laatste dag in Moskou. Later in de middag ging ik op tour met Maggi en twee Indonesische meisjes om de metro tour te doen. Op het eerste station was het al hilariteit alom, althans in mijn optiek. We werden aangesproken door een, waarschijnlijk beschonken, man van middelbare leeftijd die zich aan ons hele gezelschap voorstelde. Hij was in euforische stemming want hij kwam z’n vriendin ophalen van het station. De man nodigde ons uit om ergens iets te gaan eten of drinken maar we konden helaas niet mee want we waren net pas begonnen met onze metro tour.
Hier een niet al te spectaculaire foto maar wel een groepje agenten op de foto. Het leuke aan Russische politie in Moskou is dat je ze altijd minstens met z’n tweeën ziet, maar vaker nog in groepjes met z’n vieren. Best chill als je altijd met een groepje collega’s bent als je dienst hebt.
Een hele mooi wandschildering van een Russisch feest. De man die op de foto staat beweerde dat er een vrouw in het publiek staat (staat niet op de foto want ze staat helemaal rechts) met een poederdoosje waar cocaine in zou zitten. Interessant detail en vermakelijke man.
De metro’s hebben een erg luxe uitstraling. Dit is zo omdat Stalin vond dat de metro hét vervoersmiddel is voor het volk, een daarom de uitstraling de nodige aandacht verdient.
Als laatste kwam het hoogtepunt van de rondleiding, de langste roltrap van de wereld. Op mijn aandringen gingen we helemaal met de roltrap omhoog. Boven bleek dat we eigenlijk de metro uit moesten omdat we bij een uitgang kwamen. We waren bang dat we allemaal een nieuwe kaartje moesten kopen enzovoorts, maar gelukkig vonden we nog een gaatje tussen twee hekken en konden we weer naar beneden om met de metro terug te gaan naar ons hostel.
In het hostel kwam ik Robin tegen, een jongen met een Pakistaanse, Saoedische achtergrond. Hij studeerde rechten maar had ook een grote voorliefde voor computers. Ik had hem twee dagen eerder al kort gesproken maar toen hadden we allebei niet echt de tijd gehad. Nu hadden we de tijd om even te chillen en het over de toestand in de wereld te hebben. Robin was erg fan van Noorwegen en Nederland, we hadden genoeg om over te praten dus. Robin stelde voor om nog even op de foto te gaan met de Russische vlag.
Die avond vertrok ik met de nachttrein van 10 over 12 naar Nizhny Novgorod.
